Utrudnianie wypłat odszkodowania za skradziony samochód z powodu braku kluczyków lub dowodu rejestracyjnego – niezgodne z prawem!

Kilka dni temu otrzymałem takie zapytanie:

Witam, Panie Wojciechu, właśnie rozpoczynam nierówną walkę z TU o wypłatę odszkodowania za skradziony motocykl. Czy może mi Pan na dzień dzisiejszy podpowiedzieć, na jaką ustawę, art. mam się powołać w odwołaniu? Odmowa wypłaty na podstawie braku jednego z dwóch deklarowanych w ubezpieczeniu sterowników. Odwołanie piszę na podstawie wyroku w sprawie Compensy. Z góry dziękuję. Marzena

Rzeczywiście od kilku dni znamy już uzasadnienie wyroku Sądu Ochrony Konkurencji i Konsumentów w sprawie kar finansowych nałożonych na Compensa TU SA VIG przez Urząd Ochrony Konkurencji i Konsumentów ( sygn. akt XVII AmA 116/12, z dnia 13.10.2014 roku).

Powodem nałożenia kar było stwierdzenie naruszenia zbiorowych interesów konsumentów. UOKiK zakwestionował zgodność z prawem 11 klauzul stosowanych przez tego ubezpieczyciela w umowach Autocasco. Sąd przyznał rację UOKiK. W całości oddalił odwołanie ubezpieczyciela.

Sąd m. in. zakwestionował praktyki polegające na odmowie wypłaty odszkodowania za kradzież auta, jeśli:

1. kluczyki lub inne urządzenie przewidziane do uruchomienia silnika lub odblokowania zabezpieczeń przeciwkradzieżowych zostało skopiowane, a ubezpieczający nie dokonał powiadomienia o tym fakcie,

2. ubezpieczający nie przekazał ubezpieczycielowi dowodu rejestracyjnego i karty pojazdu, o ile była wydana, albo dowodu dopuszczenia do ruchu,

3. ubezpieczający nie przekazał kluczyków lub innych urządzeń przewidzianych przez producenta pojazdu do uruchomienia silnika lub odblokowania zabezpieczeń przeciwkradzieżowych, w liczbie i stanie podanych we wniosku o ubezpieczenie.

Sąd zwrócił uwagę, iż postanowienia te zostały wcześniej wpisane do Rejestru klauzul niedozwolonych – dlatego stwierdzono naruszenie zbiorowych interesów konsumentów i nałożono karę pieniężną.

Zakwestionowane postanowienia są nieskuteczne i nie wiążą konsumenta. Zgodnie z art. 479 (43) Kodeksu postępowania cywilnego uznanie klauzuli za niedozwoloną ma rozszerzoną skuteczność. Oznacza to, że takich samych klauzul nie mogą stosować również inni ubezpieczyciele.

Należy stwierdzić, iż niedozwoloną klauzulą umowną będzie również klauzula podobna, tj. wywołująca podobny skutek.

Sama ocena, czy dana klauzula jest niedozwolona dokonywana jest przez pryzmat art. 385 (1) § 1 Kodeksu cywilnego, który stanowi, że:

Postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy (niedozwolone postanowienia umowne). Nie dotyczy to postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny.

Natomiast art. 385 (3) Kodeksy cywilnego zawiera katalog 23 przykładowych (skonkretyzowanych) klauzul niedozwolonych.

Zatem to właśnie z przepisów art. 385 (1) § 1 i art. 385 (3) Kodeksu cywilnego należy wywodzić nieważność opisanych klauzul.

Data opublikowania:
Data ostatniej aktualizacji:
W czym mogę Ci pomóc?